Styl art. Deco to nurt, powracający ostatnio do mieszkań, jest odreagowaniem czystego minimalizmu i wielkiej prostoty panującej w większości tworzonych w ostatnich latach wnętrz. Ludzie, którzy zaczynają dbać o jakość otoczenia i posiadający odpowiednie środki finansowe, zaczynają tęsknic do szlachetnych materiałów i dekoracyjnych motywów, jakie reprezentowało wzornictwo art deco. Szczyt popularności tego stylu przypadał na lata 20. ubiegłego stulecia. Te szalone lata 20. to epoka niemych filmów, dansingów do białego rana i kobiet, które ścięły włosy. Art deco kojarzy się z atmosfera miejskiej elegancji i luksusu.

Oczarowani wyrafinowaną, estetyką art deco, powracamy do niej w tworzeniu wnętrz. w których rządzą szlachetne materiały wykończeniowe, zgeometryzowane formy oraz ogromna dbałość o detale.

Ważnym czynnikiem w tworzeniu wnętrza z tej epoki jest – niestety – odpowiednio zasobny portfel inwestora, ponieważ art deco to styl luksusowy. W meblarstwie stosowano najlepsze materiały, forniry z drewna egzotycznego, tapicerki ze skóry strusia, krokodyla i rekina. Twórcy przywiązywali duża wagę do perfekcyjnego wykonania przedmiotu. Do produkcji mebli wykorzystywano szlachetne gatunki drewna: od tradycyjnego mahoniu poprzez jawor czy klon po orzech włoski i jasny dąb. Modne były również palisander oraz uznawany za ekskluzywny hebanowy fornir. Powierzchnie mebli wykańczano lakierem.

Dziedzictwem tego stylu są, masywne biurka, toaletki, kredensy i komody fornirowane egzotycznym drewnem. Dostojny charakter takiego umeblowania łagodziły miękkie kanapy o opływowych kształtach, często z grubymi prostokątnymi poduszkami. Najmodniejsze obicia tapicerskie miały rożne odcienie bieli. Często meble wypoczynkowe kryto skórą. Stoły projektowano, łącząc drewno z metalem i szkłem.

Współcześnie art deco to przede wszystkim łączenie secesyjnych, płynnych linii i motywów florystycznych z prostotą form geometrycznych. Całości dopełniają. drewno, oszczędnie rozłożone akcenty metalu oraz, naturalne tkaniny w głębokich, nasyconych barwach. Meble w stylu art deco wykańcza się fornirami, w tym także z drewna egzotycznego, oraz skóra, na przykład krokodyla.

Charakterystyczne namalowane na ścianie wzory pionowych pasów to inspiracja pochodząca ze stylistyki lat 30. Błyszcząca powierzchnia posadzki – często biały marmur – niczym lustro odbija światło i wizualnie powiększa przestrzeń. Odniesieniem do stylistyki art deco jest również konsekwentne zastosowanie czerni, bieli i odcieni szarości, elementów chromowanych. Istotną rolę odgrywają powierzchnie na wysoki połysk i detale. Abażury lamp zdobią często połyskujące w świetle kryształki, wnosząc do wnętrza powiew luksusu. Projektowano w tym stylu również tkaniny, oświetlenie i drobne akcesoria, okna zdobiono prostymi, sięgającymi do podłogi zasłonami zwieńczonymi malowanym lub obciągniętym tkaniną lambrekinem o geometrycznym dekorze pośrodku. Dla tej epoki typowe są lampy wiszące w kształcie marmurkowych mis, kinkiety Z nieprzezroczystego szkła i chromu w kształcie muszli, kielichów, trójkątów, a także lampy stołowe o podstawie wykonanej z chromu oraz lampy w kształcie stylizowanych postaci kobiecych. Modne były też kryształowe lustra o górnej krawędzi w kształcie azteckiej piramidy. Tej epoce swoją popularność zawdzięczają również wysmukłe wazy.

Mieszkanie urządzono w tym stylu powinien charakteryzować wieloelementowy, ale spójny układ, a obecność każdego dodatkowego zdobienia powinna być harmonijnie  wkomponowana w całość. Tu niezwykle istotne są harmonia i ład. O efekcie decydują uporządkowana kompozycja, geometryczne podziały na ścianach i podłodze, proste formy mebli, a także konsekwentne kontrastowe zestawienia barw. Przy tworzeniu wnętrz stylizowanych na konkretną epoką ważne jest jednak, aby nie zamienić wnętrza w muzeum, tylko nawiązać do historii.

Artykuł opublikowany w Nieruchomości – DGP, nr 65 z 7 grudnia 2010